خشونتِ جناحِ راست افراطی ونژاد پرستی

هر هفته افرادی در ‌براندنبورگ مورد ضرب و شتم مجرمینی با انگیزه نژاد پرستی‌ یا راست افراطی قرار میگیرند.  معمولا گروههای خاصی‌ قربانیان این خشونت هستند از قبیل: انسانهایی از کشورهای دیگر، افراد بی‌خانمان ، سیاهپوستان، یهودیان، همجنس گرایان، تراجنسان، فعالان سیاسی علیه جناح راست افراطی، معلولین و جوانان با فرهنگِ آلترناتیو. به واسطه این حملات به شما این پیغام داده میشود: ما شما را نمی‌خواهیم، شما به اینجا تعلق ندارید، شما از ما نیستید.

اعضای آقلیت‌های اجتماعی که از تبعیض رنج میبرند، معمولا کسانی‌ هستند که این خشونت را تجربه میکنند. تبعیض از طرفِ طبقه میانه روی جامعه معمولا یا به شکلِ متلک پراکنی و یا نگاه‌های خوار کننده نشان داده میشود و یا با قانون‌های منحصر به خارجی‌ها مانند اقامت دادنِ آنها در مراکز دست جمعی، ممنوعیت کاری و یا کاهشِ مزایای اجتماعی.

زمانی‌ که در روزنامه‌ها یا کافه‌ها تهدیدِ امنیتِ داخلی‌ بر اثرِ مهاجرت و کساد شدنِ بازار گردشگری به علتِ بیخانمان‌ها و پانک‌ها در شهر بحث می شود، بعضی‌ از مجرمین راست‌های افراطی خود را به عنوان ” مجریان/جلادِ احساساتِ ملی‌” تصور می کنند.

برای آسیب دیدگان، حمله خشونت آمیز اغلب فقط یک رویداد میان تجربه‌های بسیاری از تنزل کرامت  است. خشونتِ جناحِ راست ونژاد پرستانه در بسیاری از موارد مستقیما بر علیه قربانی نیست. به آسیب دیدگان چون که آنها رفتار خاصی را داشته اند حمله نمیشود ، بلکه بیشتر به این علت است که آنها به یک گروه خاصی نسبت داده میشوند. بنابراین این حمله ها فقط شامل حال شخص خاصی نمی باشد بلکه یک گروه خاص مد نظر هست. 

پیامد این حملات گسترش ترس می‌باشد. در بدترین موارد آسیب دیدگان یا قربانیان بالقوه به گوشه‌ گیری روی میاورند و از رفتن به اماکن عمومی از قبیل  پارک یا ایستگاه‌های راه آهن صرفنظر می‌کنند.

در بسیاری از موارد قربانیان به حالِ خود تنها گذاشته می‌شوند. به جایِ حمایت،آنها با افرادی مواجه می‌شوند که با شک و تردید یا غیرِ مستقیم آنها را سرزنش میکنند که باعثِ این حادثه شده‌اند.  گاهی اوقات حتی به آنها برچسبِ تخلف میزنند. دوستان، نزدیک یا بستگان به آنها تسلی‌ میدهند که: اتفاق آنقدرها هم بد نبوده است. قربانیان احساس میکنند که کسی‌ آنها را جدی نمیگیرد و این مجددا مانند احساسِ خواری دوباره می‌باشد.

این قضیه به نفع مجرمان است. وقتی‌ رهگذران، مددکاران اجتماعی، والدین و شهروندان منفعل بمانند، چشم پوشی کنند و قربانیان را تنها بگذارند، به قدرت جناح‌های راست و نژدپرستان افزوده میشود. شهروندان باید بطور واضح و آشکار همبستگی‌ خود را با قربانیان نشان بدهند، از آنها حمایت کنند و موقعیت آنها را تقویت کنند.

تماس با تیم‌ مشاورتی اپفر پرسپکتیو